25 Aralık, 2011

355 - Neden bütün filmler benzer görünüyor

Pazar, Aralık 25, 2011 Gönderen Berna Arslan , yorum yok
Filmlerin çoğunun birbirine benzer görünmeye başladığını düşünüyor musunuz? Özellikle bilgisayar efekti kullanan filmlerde genellikle karanlık, koyu renkli sahneler hakim oluyor. Herhalde efektleri karanlık arka plana karşı yapmak daha kolay, ama bu konuda çok bilgim yok. 

Filmlerin birbirine benzemesinin nedenlerinden birini cracked.com farketmiş: Filmler türlerine göre renk kullanıyorKorku filmleri genelde mavi, kıyamet filmleri ise genelde gri oluyor. Çöl ortamını kullanan filmlerde sarı renk hakim olurken, gerçeklik-kurgu arasındaki filmler yeşil rengi kullanıyor. 

Halka 
Testere
Matrix
Son yıllarda gözümüze çarpan başka bir akım da fantastik-savaş filmlerinin birbirine benzemesi. Bir örnek olarak 300 ve Immortals (Ölümsüzler) verilebilir. 

Immortals ve 300
Peki neden bütün filmler birbirine benziyor? 

Dijital renk düzeltme: Bu işlemi çeşitli bilgisayar programları ile yapmak mümkün. Bir Mac'iniz ve birkaç bin dolarınız varsa kendi videolarınıza da renkli bir gözlük arkasından bakıyormuş etkisi verebilirsiniz. 
Hareketlerin önce yavaşlayıp sonra birden hızlanması: Bunu ilk kez Truva filminde Brad Pitt'in hareketlerinde görüp etkilenmiştim. Daha sonra 300 ile birdenbire yayıldı. Spartacus dizisi de bu efekti kullandı. Sherlock Holmes da aynı şekilde...

Bu konuyu merak ediyorsanız, yukarıda bağlantısını verdiğim cracked.com'a tıklayabilirsiniz.

23 Aralık, 2011

354 - Bilgisayar Başında Çalışanlar İçin

Cuma, Aralık 23, 2011 Gönderen Berna Arslan , yorum yok
İnsan vücudu bilgisayar başında saatlerce hareketsiz oturmaya uygun değil. Maalesef siz de benim gibi ekran başına oturup kilitlenenlerdenseniz, size mola vermenizi hatırlatan programlar var.


Kendi bilgisayarıma indirdiğim program, 10 dakikada bir 15 saniyelik bir göz dinlendirme molasını, 50 dakikada bir de 10 dakikalık bir hareket molasını hatırlatıyor. Az su içen biriyseniz bu programı su içmeyi hatırlamak için de kullanabilirsiniz. Mola dakikalarında egzersiz yaparsanız daha da güzel.

Windows ve Linux için Workrave'i, Mac için Time Out'u indirebilirsiniz. 

21 Aralık, 2011

353 - Bumerang Nesli

Çarşamba, Aralık 21, 2011 Gönderen Berna Arslan yorum yok
Batı kültüründe yetişen günümüz gençliğine Bumerang nesli dendiğini duydunuz mu? Bunun sebebi bir süre kendi başına yaşayan gençlerin tekrar ebeveynlerinin yanına dönüp onlarla birlikte yaşaması. 

Kanada istatistiklerine bakarsak 1981 yılında 20-29 yaşları arasında olan bireylerin yüzde 27.5'inin ailesi ile yaşadığını görüyoruz. 2001'de ise bu rakam yüzde 41'e fırlamış durumda. ABD'de de benzer bir artış sözkonusu. Gençlerin eve geri dönmesinin en büyük sebeplerinden biri elbette ekonomik kriz ve iş bulamama. Üniversite diplomasının işi garantilememesi uçan kuşların yuvaya geri dönmesi demek oluyor.

İş bulamayıp eve geri dönen gençler, ebeveynleri tarafından maddi olarak desteklendiğinden, iş arama motivasyonlarını kaybettikleri yönünde bir korkudan söz etmek de mümkün. Tabii bir yandan bu durum, aileleri ile daha uzun zaman geçiren Doğulu kültürlerdeki gençlerin durumuna benzetiliyor ve yaşlı Batılılara bakım için ileride bir umut olabileceği de düşünülüyor.

"Twixter"lar ile tanışın, ebeveynlerinin parası ile geçinen,
işten işe ve eşten eşe geçen genç yetişkinler.
Tembel değiller, yalnızca büyümek bilmiyorlar

Türk toplumu, gençlerin evlenene kadar aile yanında kalmasını destekliyor. Ancak buna alışık olmayan toplumlar için 20-30 yaş arası bireylerin evde kalması pek de hoş bir durum değil. Bu durum, gençlerin yetişkinliğe adım atmasını geciktiriyor ve bu gençlere çeşit çeşit lakaplar takılmasına neden oluyor. Japonca'da bu bireylere "parazit bekar", İngilizce'de "sünger" deniyor. ABD'liler bu gençlere "twixter" diye de bir isim takmış. Ayrıca, 2000 yılında American Psychologist dergisinde yayınlanan bir makalede bu duruma "emerging adulthood", yani "gelişmekte olan yetişkinlik" adı verilmiş. Bu kavram, gelişmiş ülkelerde 20-30 yaşları arasında olan, çocuksuz, kendi evlerinde yaşamayan ve kendi başına yaşayacak bir geliri olmayan gençleri kapsıyor. 

2006 yılında bu konuda yapılmış bir film bile var, adı Failure to Launch/Düş Yakamızdan. Başrollerinde de tanınmış oyuncular Matthew McConaughey ve Sarah Jessica Parker yer alıyor.

Bu aralar bu konulara taktım, dertliyim. =)
Batı kültürü, Türk kültürüne nazaran birey için çok daha yüksek bir bağımsızlık hedefliyor. Aile kültürü pek güçlü değil, yaşlı nüfus artıyor ve genç nesil, yaşlılarla ilgilenemiyor. Türkiye'de ise bireyler aileleri ile daha sıcak bir ilişki içerisinde, fakat ailelerinin etkisinden bir türlü kopamıyor. Birçok üniversite mezunu bireyin evden ayrılma yaşı evlilik yaşına bağlı oluyor ve kendi ayakları üzerinde durabilme geciktikçe gecikiyor.

Dipnot: Konuyla alakalı olarak "Neslimiz Neden Mahvoldu" yazıma şuradan göz atabilirsiniz.

20 Aralık, 2011

352 - 1910 yılından 2000 yılı için tahminler

Salı, Aralık 20, 2011 Gönderen Berna Arslan , , , , yorum yok
Bilimkurgu filmleri ve romanlarındaki gelecek portrelerinden hepimiz etkileniriz. Bunlar genelde karamsar tablolardır, ama insan felaket senaryolarını izlemeye, okumaya bayılır. 1910 yılında Fransız sanatçı Villemard ise 2000 yılını hayal etmiş ve hayallerini çizimlerine yansıtmış. 

Villemard'ın tahminlerinin bir kısmı günümüzde gerçekleşmiş, bir kısmı ise hala hayal durumunda. Aşağıda çizimlerinin bir kısmını görebilirsiniz.

Binaların inşaası otomatik aletler ile yapılıyor
Makyaj yapmak sadece birkaç düğmeye basmanıza bağlı
Atlar o kadar azalmış ki ancak para verilerek izlenebiliyor
Yangını söndüren kanatlı itfaiyeciler
Okullarda dinlenebilen kitaplar bulunuyor
Geri kalan çizimler ise şurada.

19 Aralık, 2011

351 - Boğa üzerinden zıplama

Pazartesi, Aralık 19, 2011 Gönderen Berna Arslan , , , yorum yok

İspanyolların boğayı öldürdükleri güreş tarzı hayvan hakları savunucularından büyük tepkiler almaya devam ediyor. Ancak boğanın öldürülmediği bir boğa güreşi tarzı daha var. Bu gösteride arenada birkaç kişi bulunuyor. Amaç, boğa hızlıca üzerinize doğru gelirken boğanın üzerinden zıplayarak takla atmak

Arenada birkaç paravan bulunuyor ve "zıplayan matadorlar" arada sırada bu paravanların arkasına gizlenebiliyorlar. Bu sporculara "recortador" adı veriliyor. Bildiğimiz tipik boğa güreşine göre çok daha insancıl görünüyor. Ayrıca sonunda bir ölüm olmadığı için izlemesi hem eğlenceli hem de heyecanlı. Nasıl olduğunu görmek için aşağıdaki videoyu izleyebilirsiniz:


İlginç olan ise bu geleneğin çok uzak bir geçmişe dayanıyor olması. Boğa üzerinden zıplama Hititlerde ve Girit'te de görülüyormuş. Boğaya tapma ritüelinin bir parçası olabileceği düşünülüyor.

Boğa üzerinden zıplama - Girit

14 Aralık, 2011

350 - Eski Fotoğraflarınızı Yeniden Canlandırın

Çarşamba, Aralık 14, 2011 Gönderen Berna Arslan , , yorum yok

İki resim arasındaki farkı bulun. "Geleceğe Dönüş 2" (Back to the Future 2) isimli proje, Irina Werning adlı fotoğraf sanatçısına ait. Ve çok hoş bir proje fikri! Werning çeşitli şehirleri geziyor ve oralara gitmeden önce orada yaşayanlardan kendilerine eski fotoğraflarını göndermelerini istiyor. 

Daha sonra ise geriye eski fotoğrafı yeniden canlandırmak kalıyor. Aynı kişilerle, aynı mekanda, aynı giysilerle. İnsanların değişimini görmek şaşırtıcı, bazen de üzücü. Özellikle aile veya arkadaş fotoğrafları hala herkesin beraber olması açısından hoşuma gitti. Tek kişinin yer aldığı fotoğraflar ise insanların yaşlandıkça ne kadar değiştiğini gözler önüne seriyor.

Güzel haber: Werning, Mart'ta İstanbul'a geliyor. Eğer bu projede yer almak isterseniz backtothefuturepics@gmail.com adresine eski fotoğraflarınızdan gönderebilirsiniz.

13 Aralık, 2011

349 - Almanlar Çıldırdı mı?

Salı, Aralık 13, 2011 Gönderen Berna Arslan , , , , yorum yok
Benim bir blogum vardı değil mi? Bu aralar yoğunluktan yapmam gereken işler dışında hiçbir şeye odaklanamadım maalesef. Özledim blogumu, bu da kavuşmamızın ilk yazısı olsun.

Daha önce bahsetmiştim BBC Hd adlı kanalın belgeselleri çok farklı ve başarılı oluyor diye. Özellikle de gezi belgeselleri. Paul Merton Avrupa'da adlı program da bu başarılı belgesellere bir örnek teşkil ediyor. Paul Merton bir komedyen ve aktör. Avrupa ülkelerini gezip oraların kıyıda köşede kalmış en ilginç yerlerini ve aktivitelerini gösteriyor. Belgeselin Almanya ayağı kesinlikle çok şaşırtıcıydı ve programın en eğlenceli kısımlarından biriydi. İnsanların 5'te işinden çıkıp evlerine gittiği, marketlerin 6'da kapandığı, sessiz, sakin, çalışkan Almanya'da neler oluyormuş meğer... 

Almanlar deyince aklımıza ilk gelenlerden biri de biradır. Bu belgesel ile öğrendiğimize göre Almanlar birayı içmekle kalmıyor, içinde yıkanıyorlar. Birayı oluşturan malzemeleri ahşaptan yapılmış bir jakuziye koymuşlar. Bu jakuziye girip köpükler içinde rahatlarken bir yandan da yanınızdaki musluktan dev gibi bardağınıza bira doldurup içiyorsunuz. Bir odada birden fazla jakuzi var ve kadın-erkek karışık aynı odada bulunuyor. Oradan çıkınca sizi havluya sarıp samandan bir yatak üzerine yatırıyorlar. Anladığımız kadarıyla Almanlar bir yabancıya fiziksel olarak yakın olmakta bir sorun görmüyor. Yine kadın-erkek karışık bir biçimde üzerinizde sadece bir havlu ile samanların üzerinde yanyana yatıyorsunuz.

Görünüşe göre Almanlar çıplaklık konusunda oldukça rahat. Naktiv, yani Naked and Active (Çıplak ve Aktif) isimli grup her türlü aktiviteyi çıplak yapmaktan yana. Örneğin çıplak bir biçimde bowling oynuyor, doğa yürüyüşlerine çıkıyorlar. Bowling oynuyorlar derken, Naktiv grubu giyinik insanların arasında bu aktiviteyi gerçekleştiriyor ve kimse dönüp bakmıyor bile. Tabii grubun erkek üyesi çok daha fazla, sadece bir tane kadın gördük bowlingte.

Paul Merton, Nazilerle dalga geçen bir grup ile
Bildiğimiz kadarıyla Almanlar çalışmayı sever, disiplinlidirler, bilimde de ileridirler. O zaman, onlar için boks yalnıza boks olamaz. Chess-boxing (satranç boksu) diye bir kavram geliştirmişler. Boksörler bir round boks maçı, bir round satranç maçı yapıyor. Hem zihin, hem beden çalışıyor. Ya ringte bir nakavt, ya da satrançta şah-mat oyunu bitiriyor. 

Normal otellerden sıkıldıysanız eski bir hapishane, şimdiyse otel olan bir binada kalabilirsiniz. Eski hücreler odalara dönüştürülmüş. Oda kapıları değiştirilmemiş. İçeride yalnızca bir yatak ve bir masa bulunuyor, zaten daha fazlası sığmıyor. Otelin bazı misafirleri kendilerini hapishane havasına fazlaca kaptırıp eskiden mahkumların giymiş olduğu kıyafetlerden giyiyor ve kaldıkları günler boyunca odalarından dışarı çıkmıyor, yemekleri ise oda kapısının aralığından kabul ediyorlar.

Merton, son olarak ise ahşaptan penis biçiminde oyuncaklar yapan bir aileyi ziyaret ediyor. Evet doğru okudunuz, bu bir aile işi. Anne, baba, kızları ve oğulları çeşit çeşit, renk renk oyuncaklar üretip sonra da yemek sofrasında yeni ürünlerine ad koyuyorlar. "Ormandan gelen vahşi çocuk" gibi. 

Fırsat bulursanız bu belgesele bir göz atın. Sanırım Merton, Türkiye'ye gelmemiş. Acaba gelse burada neler bulurdu?

05 Aralık, 2011

348 - Araba Sevdası

Pazartesi, Aralık 05, 2011 Gönderen Berna Arslan , , yorum yok
Bazı kitapların isimlerini duyarsınız ama uzun bir süre boyunca kitabı elinize alma fırsatınız olmaz. 'Araba Sevdası' da benim için böyle bir romandı. Ortaokul-lisedeki edebiyat dersleri de hep belli romanlardan ve 'ilk bilmemne romanı' diye kalıplaşmış bir biçimde bahsettiğinden henüz bazı kitapları okumadan antipati duymaya başlarsınız. İşte sanırım bu kitabın benim için durumu böyleydi.

'Araba Sevdası', 1898 yılında yayımlanmış bir roman. Yazarı ise Recaizade Mahmut Ekrem. 1839'da okunan Tanzimat Fermanı ile birlikte Osmanlı yüzünü Batı'ya dönüyor. Osmanlıların bir kısmı ise Batılılaşma'yı yanlış anlayarak Batı'yı kopyalama ve kendi kültürünü küçümseme davranışı içine giriyor. İşte romanımızın başrolündeki Bihruz Bey de böyle bir karakter.

Bir işi olmayan, babasından kalan miras ile geçimini sağlayan Bihruz Bey, Türk dilini ve kültürünü küçümsüyor, fırsat buldukça Fransızca kelimeler ile konuşuyor ve Fransız edebiyatına ve kültürüne hayranlık duyuyor. Kendisine sıkça yeni giysiler ısmarlıyor, yazın bol bol gezinti yerlerine uğruyor ve parasını nasıl harcaması gerektiğini bilmediğinden borca batıyor.


Bir gün yine gezinti yerlerinden birinde zaman geçirirken sarışın (pardon blond) bir hanım görüp ona vuruluyor. Sarışın hanım yanındaki başka bir hanım ile dönemin en pahalı ve gösterişli arabalarının birinin içinde bulunuyor. Bihruz Bey, bu 'asil' hanım ile aralarında geçen kısa bir konuşmayı günler boyunca düşünüyor ve hanım hakkında hayaller kuruyor. Nihayet ona bir mektup ulaştırıyor... Romanın büyük kısmı Bihruz Bey'in düşünceleri, ev içindeki davranışları, Fransızca öğretmeni Mösyö Piyer ile olan ilişkileri üzerine kurulu. 

Eski Rus romanlarında Rusların Fransız özentisi olduklarını, bol bol Fransızca kelimeler ile konuştuklarını görürüz. Açıkçası bu akımın Osmanlı'da da olduğunu bilmiyordum. Romanın amacı Batılılaşma'yı yanlış anlayan bireyleri eleştirmek diyebiliriz. Sonu ise ilgi çekici, tavsiye edilir.

Dipnot: İnternette 'Araba Sevdası' diye arattığımda ilk çıkan siteler ödevler için hazırlanmış roman özeti siteleri oluyor. Acıklı bir durum...

02 Aralık, 2011

346 - Birkaç Eğlencelik Site

Cuma, Aralık 02, 2011 Gönderen Berna Arslan yorum yok
Bu aralar yoğunluk dolayısıyla aklımdakileri yazamadım. Öncelikle eğlenceli zaman geçireceğiniz birkaç siteden bahsedeceğim.

1. Doğduğunuz yılda dünyada neler olduğunu merak ediyorsanız, bu bilgileri çok hoş bir biçimde size sunan bir site var. İngilizce olan site, o yılın en ilgi çeken filmi, Oscar ödüllü oyuncuları, dünya siyasetinde neler olup bittiği, en popüler şarkıları gibi bilgilerden bahsediyor. Merak ettiyseniz buraya tıklayın, tek yapmanız gereken doğduğunuz yılı yazmak.

2. İbrahim Tatlıses, "Atatürk bizi düşmandan kurtardı, o olmasaydı belki de benim adım Abraham Sweetvoice olacaktı" diyeli kaç sene oldu derseniz artık bunu öğrenebileceğiniz bir site var. Yanılmıyorsam Penguen'in Patates Baskı kısmında da bu tip bilgiler yayınlanıyor, oradan esinlenmiş olabilirler.

3. Film müzikleriyle ilgileniyorsanız, film music reporter adlı site ayrıntılı bilgi veriyor. 2010 Şubat'tan beri yayında olan sitede vizyona yeni girecek olan filmlerin müzikleri hakkında da bilgi veriliyor.

28 Kasım, 2011

345 - İspanyol Korku/Gerilim Sineması

Pazartesi, Kasım 28, 2011 Gönderen Berna Arslan , , yorum yok
Birileri bir süre önce böyle bir başlık açacağımı söylese herhalde inanmazdım. Eşim, normal, acayip ve aşırı uca kaçan her türlü korku ve gerilim filmini severek izleyen bir insan olduğundan "üzüm üzüme baka baka kararır" atasözümüz bu durumu iyi özetliyor sanırım. Konumuza gelirsek...

İspanyol sineması son yıllarda korku/gerilim filmlerine kaliteli bir şekilde katkıda bulunuyor. Hollywood'un korku filmlerinden ve klişelerinden bıktıysanız, bu film türüne bir de İspanyolların gözünden bakın. Yükselen isimlerden biri yönetmenliğini veya yapımcılığını yaptığı filmler ile adını duyuran Meksikalı Guillermo del Toro. Bu filmler arasında Biutiful, Pan'ın Labirenti, Yetimhane (Orphanage), Deney (Splice) gibi filmler bulunuyor.

Julia'nın Gözleri
Del Toro, yakın zamanda izlediğim Julia'nın Gözleri'nin (Los ojos de Julia) de yapımcılığını üstleniyor. Film, ikiz kardeşinin şüpheli intiharının ardından ölümünü araştıran bir kadının hikayesini anlatıyor. İki kardeşte de gözlerinin zaman içinde görmemesine neden olacak bir rahatsızlık bulunuyor. Filmin sağlam bir senaryosu var, gereksiz irkiltme hamlelerinde bulunmuyor ve iyi başrol oyuncularına sahip. Olması gerektiğinden birazcık uzun olduğu söylenebilir. Kesinlikle tavsiye edilir.

Diğer İspanyol korku/gerilim filmleri arasında ünlü olmuş şu filmleri görüyoruz: 2001 tarihli Diğerleri (The Others) filmi İspanyol Alejandro Amenabar'ın imzasını taşıyor. Johnny Depp'in başrolünde olduğu 9. Kapı (The Ninth Gate) İspanyol bir yazarın romanından uyarlanmış. Ayrıca 1996 tarihli Tez (Tesis) ilgi çeken korku filmlerinden biriyken, 28 Hafta Sonra (28 Weeks Later) da İspanyol bir yönetmene sahip.

Diğerleri
Dikkat çeken diğer korku filmleri arasında Los sin nombre (The Nameless), kısa film Aftermath, El espinazo del diablo (The Devil's Backbone), El habitante incierto (The Uninvited Guest), Eskalofrio (Shiver), Frágiles (Fragile) bulunuyor.

Biliyorsunuz Hollywood son zamanlarda diğer ülkelerin başarılı filmlerini alıp bir de ben çekeyim diyerek İngilizce versiyonlarını ortaya çıkarıyor. Örnekler arasında ise bazıları başarılı bazıları başarısız şunlar var: The Experiment (Das Experiment, Almanya), The Departed (Internal Affairs, Hong Kong), The Ring (Ringu, Japonya), The Grudge (Ju-On, Japonya), Vanilla Sky (Abre Los Ojos, İspanya)... Hollywood filmleri dünyaya daha iyi ulaşabildiği için de maalesef bazı filmlerin orjinallerini bilmeden Amerikan versiyonlarını izliyoruz. İspanyol korku sineması da bu durumdan nasibini almış durumda. Örneğin 2007 tarihli kaliteli korku filmi [Rec], Quarantine adında yeniden çekilmiş. 

28 Hafta Sonra
Hollywood dışında diğer ülkelerin sinemalarına ve arada sırada olsa bile korku/gerilim filmlerine ilgi duyuyorsanız, İspanyol filmlerine bir göz atmayı ihmal etmeyin.

Dipnot: Hollywood'un yeniden çekimleri hakkındaki İngilizce bir yazı için buraya tıklayın. İspanyol korku sinemasının özellikle 70 ve 80'li yıllarının öne çıkan filmlerinin bir listesi için buraya tıklayın.

27 Kasım, 2011

344 - Alice Harikalar Diyarında Sendromu

Pazar, Kasım 27, 2011 Gönderen Berna Arslan , , , 2 yorum
Yazıldığı zamandan beri bir ilham kaynağı olmaya devam eden "Alice Harikalar Diyarında", adını bir nörolojik rahatsızlığa da vermiş. İnsanın algısını değiştiren bu durumda mikropsi (nesneyi olduğundan küçük görme) ve makropsi (nesneyi olduğundan büyük görme) görülebiliyor. Bu rahatsızlığın ortaya çıkmasını migren, beyin tümörü veya psikoaktif maddeler tetikliyor.


Bu sendromun neden olduğu belirtiler gibi algı bozukluklarını uykuya dalmadan önce normal insanlar da yaşıyor. Ayrıca çocukken de bu tip algı bozuklukları görülebiliyor. Tedavi için ise migren için verilen ilaçlar kullanılıyor. 

22 Kasım, 2011

343 - Antik Yunan Heykelleri Renkliymiş!

Salı, Kasım 22, 2011 Gönderen Berna Arslan , , , , , 1 yorum
Bu benim için oldukça şaşırtıcı bir haber oldu. Yıllardır gördüğümüz beyaz Antik Yunan heykelleri aslında parlak renklere boyanırmış. Yıllar içinde renklerini kaybettiklerinden herkes orijinallerinin de renksiz olduğunu düşünüyordu. Aynı zamanda renksiz olduğunu düşündüğümüz tapınaklar da boyalıymış. Zaman içinde beyazlaşan heykellerin hangi renklere boyandığını bugünkü teknoloji ile söylemek mümkün. Aşağıdaki resim biraz hayalkırıklığı yaratabilir, ama gerçek heykellerin zamanında böyle göründüğü düşünülüyor:


Tablolar için de kullanılan bir ışık tutma tekniği ile fırça darbeleri ve yüzeydeki farklılıklar görülebiliyor. Aynı teknik heykellere uygulandığında, farklı renkler farklı oranlarda solduğu için ve bazen alt katmanlardaki boyalar üsttekiler tarafından daha fazla korunduğu için, detaylı örüntüler görülebiliyor. 

Başka bir teknik ise ultraviyole ışığın kullanılması. Organik bileşenlerin florasan ışık gibi parlamasını sağlayan ultraviyole ışınları, heykellerin üzerinde kalmış çok az miktardaki pigmentlerin parlamasını sağlayabiliyor. Bu teknikler ile desenler belli olsa da, heykellerin hangi renklere boyanmış olduğu sorusu da önem taşıyor.

Yıllar renkleri soldursa da, renkleri oluşturmak için kullanılan bitki ve hayvanlardan veya taş ve kabuklardan elde edilen pigmentlerin hikayesi yine ışık yardımıyla bulunabiliyor. Kızılötesi ve X ışınları sayesinde boyaların hangi maddelerden oluşturulduğu ve böylece aşağı yukarı ne renk oldukları çözülüyor. Bu bilgi, hangi dalgaboylarının ne kadar emildiği gözlemine dayanıyor.

İstanbul Arkeoloji Müzesi'nde İskender Lahdi adlı çarpıcı ve önemli bir eser var. İşte bu eserin bugün bildiğimiz halinden bir bölüm:


Bu da gerçekte olduğu düşünülen hali:

Yoksa Antik Yunan'lılar o kadar da zevkli değil miydi?

Bu bilgi Antik Yunan'ı hayal edişimizi tamamen değiştirebilir. Heykel ve tapınaklar bir yana, o zamanda yaşamış insanların bile genelde beyaz giyindiğini düşünüyorduk. O dönemi konu alan film ve dizileri gözünüzün önüne getirirseniz beyazın hayalimizdeki Antik Yunan'daki hakimiyetini farkedeceksiniz.

20 Kasım, 2011

342 - Ezilenlerin Tiyatrosu

Pazar, Kasım 20, 2011 Gönderen Berna Arslan , , , yorum yok
Birkaç sene önce Theodor Heuss Kolleg adlı bir vakıf tarafından düzenlenen bir seminerler dizisine katılmıştım. Kültürlerarası iletişimi ve demokrasiyi destekleyen bu vakıf Almanya merkezli, ancak eski Sovyet ülkelerinden birçok üyesi bulunuyor. Yaz semineri ile başlayan aktivite bir yıla yayılıyor ve toplam dört seminerde son buluyor. Yaz semineri 15 gün civarında sürüyor, farklı ülkelerden insanlarla tanışıyorsunuz, seminerin konusu ne ise o konuda çeşitli çalışmalarda bulunuyorsunuz. Benim katıldığım seminer "hoşgörü" üzerineydi. Polonya, Rusya, Bulgaristan, Ermenistan, Sırbistan gibi birçok ülkeden gelen arkadaşlarımız vardı. İlk seminerin sonunda tek başınıza veya bir diğer ülkeden gelen arkadaşınızla bir proje fikri geliştirmeniz ve gelecek yıl boyunca vakfın da desteği ve yönlendirmesi ve iki buluşma ile bu projeyi hayata geçirmeniz bekleniyor.
Augusto Boal
Biz iki Türk olarak Ermenistan'dan gelen arkadaşımız ile bir proje geliştirmeye karar verdik. Toplumlar arasındaki önyargılar üzerine bir şeyler yapmak istedik. Seminer boyunca çeşitli yöntemler öğrenmiştik, "forum tiyatrosu"nda karar kıldık. O güne kadar forum tiyatrosunun ne olduğundan ve nasıl uygulanacağından haberimiz yoktu. Tiyatro denince akla ne gelir? Repliklerini önceden ezberlemiş oyuncuların onlarca kez prova ettiği belli bir oyunu izlemektir aslında. Son zamanlarda seyirciyi de içine katan interaktif oyunlar da var elbet. Forum tiyatrosu da seyirciyi içine katıyor ancak bir amacı var, o da oyundaki problemi çözmek. Oyun bir güç dengesi üzerine kurulu, yani ezenler ve ezilenler hakkında olmalı. Adı üstünde bu bir "ezilenlerin tiyatrosu". Sahne bir sorunu ortaya koyar ve daha sonra oyuncular donar. Şimdi sıra izleyicidedir. İzleyiciler içinden gönüllüler, sahneye gelmek ve oyundaki ezilenlerden, yani kurbanlardan birinin yerine geçerek bu soruna nasıl bir çözüm getirebileceğini göstermek durumundadır.

İzleyici, oyuncunun yerine geçer ve diyaloglar ile durumu düzeltmeye çalışır. Daha sonra bunun bir çözüm olup olmayacağı diğer izleyiciler ile tartışılacaktır. Bizim senaryomuzda kızının Ermeni bir oğlanla evlenmesini istemeyen bir Türk babası yer alıyordu. Üzücü bir şekilde izleyicilerin çoğu babanın yerine geçmek istedi. Bu kolay bir yol, çünkü ezilen olarak tepki vermek yerine, ezeni değiştirmek gerçek hayatta uygulayamayacağınız bir şey. Türk filmindeki kötü babayı değiştirip yerine Hulusi Kentmen'i koymak gibi... 



"Ezilenlerin Tiyatrosu", Brezilyalı Augusto Boal tarafından ortaya konmuş bir kavram ve forum tiyatrosunun yanında birçok başka biçimi destekliyor. Amaç toplumsal hayattaki gerçekliği kavramak ve değiştirmek için tiyatroyu kullanmak. Dün, Boğaziçi Üniversitesi'nde gerçekleşen "Augusto Boal’ın Ezilenlerin Tiyatrosu ve Yaratıcı Süreç" adında bir çalıştaya katıldım. Düzenleyen kişi ise Prof. George Emilio Sanchez idi. Öncelikle grubun birbirine alışması, rahat hareket edebilmesi ve birbirine güvenebilmesi için çeşitli oyunlar ve egzersizler yapıldı. Daha sonra ise bazı sorunlar hakkında düşünülmesini sağlayacak oyunlara geçildi. Genel olarak oldukça eğlenceli ve faydalı bir gündü. Katılımcılar arasında öğrenciler ve bu yöntemleri daha sonra sınıflarında kullanmayı düşünen öğretmenler vardı.

Eğer ilginizi çektiyse Augusto Boal'ın Boğaziçi Üniversitesi Yayınları'ndan Türkçe olarak çıkmış üç kitabı bulunuyor. Bunlar "Arzu Gökkuşağı", "Oyuncular ve Oyuncu Olmayanlar için Oyunlar" ve "Ezilenlerin Tiyatrosu". 

Dipnot: Theodor Heuss Kolleg çalışmalarına katılmak için Almanca, İngilizce veya Rusça bilmeniz gerekiyor. Yol ve proje yürütme masraflarınız onlar tarafından karşılanıyor. Türkiye'de çok reklam yapmadıklarından katılım az, ama Türklerin katılımını istiyorlar. Bilgi için buraya tıklayın.

18 Kasım, 2011

341 - Batıda "Ben", Doğuda "Biz"

Cuma, Kasım 18, 2011 Gönderen Berna Arslan , yorum yok
Bilim dünyası, ABD'liler ile Uzakdoğulular arasındaki kültür farklarını araştırmayı seviyor. Bu kültürler arasındaki farklar genelde bireysellik/toplumsallık adlı bir ölçüte indirgeniyor. Amerikan kültürünü bireysellik temsil ederken, Uzakdoğu kültüründe toplumsallık öne çıkıyor. Bireysel kültürlerde bireyin toplumdan ne kadar farklı ve bağımsız olduğu vurgulanıyor. Toplumsal kültürlerde ise bireyler arasındaki uyum ve diğerlerine karşı sahip olunan sorumluluklar önem taşıyor.

Bu kültür farklarının, kişiliği, olaylara bakış açısını, ahlak anlayışını ve hatta daha düşük bilişsel seviyelerdeki davranışları etkilediği düşünülüyor. Farkların ne kadar ileri gittiğini açıklayan bir örnek, Nisan 2004'te gerçekleşen bir rehine olayı. Irak'a gitmiş birkaç Japon orada rehin alınıyor ve serbest bırakılmaları karşılığında fidye isteniyor.

Bu gibi durumları sıkça Amerikan filmlerinde görürüz. Genelde masum rehineler, bir kahraman tarafından kurtarılır ve eve döndüklerinde kendileri de kahraman gibi karşılanır. Japonya'da ise durum tam tersine: Japon hükümeti başta olmak üzere Japon halkı rehineleri suçlu görüyor. Hükümetin 'Irak'a gitmeyin' uyarısına rağmen oraya giderek tüm halkı ve hükümette çalışanları zor bıraktıkları düşünülen rehineler, ülkelerine geri döndüklerinde öyle olumsuz şekilde karşılanıyorlar ki, terapi görmek durumunda kalıyorlar. Ayrıca döndüklerinde gördükleri tepkinin Irak'ta rehin kalma deneyiminden bile daha beter olduğunu belirtiyorlar.


Peki biz Türkler neredeyiz? Japonlar kadar toplumsal değiliz elbet. Bireysellik kültürü ise inceden inceye işleniyor ve özellikle gençler arasında yaygınlaşıyor. Ama bizde önemli olan bir kavram ortaya çıkıyor; o da aile. Türkler için aile çok önemli. Aileyi mutlu etmek, gururlandırmak, kişinin kendisini de mutlu ve gururlu hissetmesini sağlıyor. Kişi kendisini tanımlarken, ailedeki yerinden, aile ilişkilerinden de sıkça bahsediyor. 

Dipnot:  Konuyla ilgilenmek isteyenler Çiğdem Kağıtçıbaşı'nın makalelerine bakabilir. Ayrıca burada ve şurada konu ile ilgili önemli kaynaklar var.

14 Kasım, 2011

340 - Neslimiz Neden Mahvoldu

Pazartesi, Kasım 14, 2011 Gönderen Berna Arslan , 2 yorum
Bugünün genci hangi özellikleri ile tanınıyor? Olumlu veya olumsuz aklıma gelenler şunlar: gününün büyük kısmını bilgisayar başında geçiren, amacına hızlı ulaşmak isteyen, bilgi sahibi, sabırsız, her şeyi aynı anda isteyen, bencil, eleştirel, az beğenen, aynı anda birçok iş yapmaya koşullanmış, fikirlerini internetteki sosyal ortamlarda söylemeye meyilli, politika ile fazla ilgilenmeyen vs. vs...

Peki biz nasıl bu hale geldik? Bunun için her toplumda, her kültürde farklı nedenler vardır elbet, ama küreselleşme sayesinde birçok ülkedeki insanların davranışları ve düşünce yapıları birbirine benzemeye başladı. Bugünün gencinin babasının nesline ait olan John Cheese, "Wall Street'i işgal et" hareketi üzerinden bugünün gencini ve nasıl bu hale geldiğini irdeliyor. Önemli nokta ise kendi neslinin neyi yanlış yaptığı üzerinde durarak bunu yapması. Sırayla 5 maddede bugünün gencinden özür diliyor. Neden mi:

#5 Ağır işlerde çalışmanın utanılacak bir şey olduğunu söylediğimiz için
Genç: Bir önceki nesile çok kızıyorum.
Terapist: Neden?
Genç: Çünkü ben büyürken, eğer ileride "McDonalds'ta hamburger kızartmak" istemiyorsak, üniversiteye gitmemiz gerektiği vurgulandı. 
Terapist: Ee?
Genç: Şimdi hepimiz üniversiteye gittik, iş bulamıyoruz ve aynı insanlar burgercide çalışmadığımız için bizi suçluyor ve salak gözüyle bakıyorlar!

Siz de ebeveynleri tarafından başarılı olması ve üniversiteye gitmesi için heveslendirilmiş bireylerdenseniz, herhalde yukarıdaki diyalog yabancı gelmeyecektir. Cheese, kendi neslinin burgerci gibi işlerde çalıştığını ve daha sonra bu durumu çocuklarını korkutma aracı olarak kullandıklarının altını çiziyor. Bu yüzden gençlerde oluşan imaj, üniformalı veya haftada çok çalışma saati gerektiren işlerin toplumsal olarak kabul edilemez olduğu. Türkiye'de belki de bunun en iyi örneği derslerde başarısız olmalarına rağmen yıllar boyu ebeveynleri tarafından okuması için zorlanan, özel ders aldırılan, en sonunda da özel üniversitelere gönderilen bireyler. Yazar, böylece bu neslin neden tatminsiz olduğuna dair de bir nedeni belirtmiş oluyor, çünkü bu nesil kendini her iş için fazla iyi görüyor.

#4 Üniversitede okumanın iş garantisi getirdiğini ima ettiğimiz için

Herkesin üniversiteye gitmesi yeni bir durum. Bizim dedelerimizin nesli üniversiteye gitmedi ve üniversite diplomasına sahip olanların hemen bir iş bulabileceğini düşünmeleri normaldi. Oysa şimdi diplomalı gençler çoğunlukta, ama iş bulamamaları onların suçu değil. Diploma alanların yüzde 40'ından fazlası üniversite derecesi gerektirmeyen işlerde çalışırken, birçoğu da kendi alanının dışında çalışıyor. Türkiye'ye bakarsak, alan değiştirmenin çok yoğun olduğunu görüyoruz, çünkü zaten kimse diplomanızda ne yazdığı ile ilgilenmiyor. Özellikle kriz dönemlerinde ve sonrasında deneyimsiz yeni mezunlar az ücretle çalıştırılmak üzere işe alınıyor ve üniversiteden sonraki yüksek öğrenim, iş hayatında değer kazandırmıyor.


#3 Genç olmaya 7 yıl daha eklediğimiz için

Bu kesinlikle katıldığım bir madde, belki de en önemlisi. Üniversite eğitimi ile birlikte, bir gencin ailesinin yanında veya ailesinin maddi yardımıyla yaşadığı yıllar artıyor. Bu da bir türlü olgunlaşamayan bir nesil yaratıyor. Bu yüzden 25 yaşındaki bir adam hala anime figürleri biriktiriyor ve 30 yaşındaki bir adam gecelerini gençlerle x-box oynayarak geçiriyor. Şimdi çevrenizi ve kendinizi düşünün, siz de muhtemelen bu bahsedilen kişilerden birisiniz. Ve acayip gelmiyor, çünkü etrafımızdaki kültür de artık bunu destekliyor. Örneğin "The Big Bang Theory"i izlemeyi seviyoruz, çünkü orada bir grup büyümemiş adam var ve bizi eğlendiriyorlar.

Aynı şekilde evlilik yaşı da arttı. Bu artışı en çok destekleyenler de anne-babalarımız olmadı mı? Birçoğumuz için 25'ten önce evlenmek çok genç evlenmek demek. Hele çocuk sahibi olmak... "Ben hala çocuğum" diye bir laf var mesela bu durum için üretilmiş. 25 yaşındaki insanlar bu lafı kullanmakta bir sorun görmüyorlar, çünkü biz "hala çok genciz".

#2 Eğlencenin bir değeri olmadığı algısını yarattığımız için

Eskiden bir albümü bulmak ve almak zordu. Aynısı filmler için de geçerli. İnternet ile birlikte bu tip şeylere ulaşım çok kolaylaştı ve böylece gözümüzde gittikçe değersizleştiler. Eskiden çok uzun zaman ve oldukça para gerektirecek gigabyte'larca müziğe şimdi ulaşım çok çok rahat. 

Korsanlığın artışını gören Hollywood da parasını blockbuster diye tabir edilen, çok izleyici çekecek, popüler filmlere yatırmaya karar verdi. Böylece daha kaliteli, yaratıcı filmlerin sayısı düşmeye başladı. 

#1 Dışarı çıkmak için bütün nedenleri elinizden aldığımız için

Bu durumu sanırım en iyi aşağıdaki karikatür özetliyor. 15 yıl önceyi ve bugünü karşılaştırıyor ve eskiden farklı alanlarda yaptığımız her şeyi bugün sadece bilgisayar ile yaptığımızı gösteriyor. Bundan ben de kendi adıma şikayetçiyim. Çocukların çoğu bilgisayar ve oyun konsolları karşısında zaman geçiriyor. Bu durum, obezite ve diyabet gibi sorunları da beraberinde getiriyor. Ayrıca sınıf dışında ve yetişkinler olmadan çocuklar arasındaki iletişimi de kısıtlıyor ve çocukların birarada yaşadığı eğlenceli ortamlar maalesef kayboluyor.

Son olarak, yazar bunların hiçbirini bilerek yapmadıklarını ama bu neslin yine de tüm bu "gelişim"den acı çektiğini belirtiyor.



Kaynak: http://www.cracked.com/blog/5-ways-we-ruined-occupy-wall-street-generation/

339 - Hareket Eden Aşk Heykeli

Pazartesi, Kasım 14, 2011 Gönderen Berna Arslan , , 2 yorum
Gürcistan'ın Batumi adlı kentinde metalden "Aşk" heykeli dikkat çekiyor. 7 metrelik bir kadın ve bir erkek figürlerinden oluşan heykel aynı zamanda hareket edebiliyor. 8-10 dakikada bir hareket eden kadın ve erkek figürleri birbirine yaklaşarak öpüşüyor. Heykelin yaratıcısı ABD'de yaşayan Tamara Kvesitadze.

Bir Gürcistanlı ile bir Azerbaycanlı arasındaki aşkı anlatan heykel, "Ali ve Nino" isimli bir romandan esinleniyor. Fotoğraflarını aşağıda görebilirsiniz:


12 Kasım, 2011

338 - Büyük Beden Barbie

Cumartesi, Kasım 12, 2011 Gönderen Berna Arslan , , yorum yok

Yıllardır görmeye alıştığımız barbie bebeklerden çok daha farklı olan bu bebek, artık gerçek hayatta görebileceğiniz bir insan formunda. Peki orijinal Barbie bebek gerçek hayatta varolsaydı, ölçüleri ne olurdu? 96-46-86 ölçülerinde olacak ve istatistiklere göre ancak 100.000'de 1 varolabilecekti. Ayrıca bu kadının zayıflığı yüzünden adet görmesi mümkün olmayacaktı. 

Peki bu bebeklerle saatlerce oynayan kız çocukları üzerinde bu imajın kötü bir etkisi var mı? Öyle olduğu düşünülüyor. Örneğin 2006 yılında yayımlanmış ve 5 ila 8 yaş arası kızlar ile yürütülmüş bir çalışmada, Barbie'nin daha küçük yaştaki kızlarda zayıflama isteği ve kendine güven eksikliğine neden olabileceği gözlenmiş. Ayrıca bu saplantıyı ileriye götürüp dünyada en fazla estetik ameliyat yaptırma rekorunu da göğüslemiş olan Cindy Jackson'ın hayali de Barbie bebeğe benzemekmiş. Nip/Tuck izleyenler bu konuyla ilgili bir bölümü de anımsayabilir. 

Büyük beden Barbie, gerçekçi bir portre çizmesi açısından daha sağlıklı olabilir. Umarım bu hastalıklı sıfır beden takıntısı bizim neslimizle beraber sona erer ve normal -ve daha güzel- kadınlar hakettikleri değere kavuşur.

Dipnot:  Yukarıdaki resim Barbie markasına ait değil. Ait olduğu markayı bulamadım.

337 - Tüm Zamanların En Kötü 10 Bilgisayar Virüsü

Cumartesi, Kasım 12, 2011 Gönderen Berna Arslan , , yorum yok
Howstuffworks.com en kötü bilgisayar virüsleri konusunda bir liste hazırlamış, kısaca göz atalım:

10. Melissa

Microsoft Word'ün içine gizlenen bu virüs e-posta eklentisi ile birlikte geliyor. Word dosyası açıldığında kişinin en çok irtibat kurduğu 50 kişiye yollanarak yayılıyor. 1999 yılında oluşturulan virüs nedeniyle yaratıcısı 20 aylık bir hapis cezasına çarptırılmış. Melissa ismi ise Florida'daki bir egzotik dansçıdan kaynaklanıyor.

9. ILOVEYOU

2000 yılında temel olarak yine e-posta ile yayılan ILOVEYOU ortaya çıkmış. Bu seferki kaynak Filipinler. E-postanın başlığında bunun gizli bir aşık tarafından geldiği yazılı. Virüs internetten .exe uzantılı bir dosya indirerek bu dosyayı çalıştırıyor ve kullanıcının gizli bilgilerini virüsü oluşturan kişiye mail atıyor. Virüsü kimin yazdığı konusunda çeşitli fikirler olsa da tam kesinliğe kavuşmamış.

8. Klez

2001'in sonlarında yine e-posta yoluyla gelen ve kendisini kişinin adres defterindeki kullanıcılara yollayan Klez virüsü ortaya çıkmış. Bu şekilde yayılmak bir yana, mailin kimden geldiğine dair olan bilgiyi de değiştirebiliyormuş. Bazı durumlarda antivirüs programını devredışı bırakıp virüs uzaklaştırıcı program kılığına bile bürünebilmeyi başarmış.

7. Code Red ve Code Red II

Windows 2000 ve NT'de bulunan bir boşluktan faydalanan bu virüsler 2001 yazında ortaya çıktılar. Code Red, Beyaz Saray'a DDoS saldırısı gerçekleştiriyormuş, yani bu virüsü taşıyan tüm bilgisayarlar aynı anda Beyaz Saray'ın sunucularına saldırıyorlarmış. Code Red II ise bilgisayarı kullanıcının hakimiyetinden çıkarıyor ve virüsü yazan kişinin istediği hareketleri yapmasına olanak sağlıyormuş. 

6. Nimda

Admin'in tersten okunuşu olan Nimda da 2001 yılında piyasaya çıkmış. Zamanın en hızlı yayılan virüsü olan Nimda sadece 22 dakikada haber verilen saldırılar listesinin bir numarasına yerleşmiş. Asıl hedef evde kullanılan kişisel bilgisayarlar yerine sunucular. Bilgisayarı kullanmakta olan hesabın yönetimsel özelliklerine göre (sınırlı veya yönetici) virüsü oluşturan kişinin bilgisayarı yönetme kapasitesi de belirleniyormuş. 

5. SQL Slammer/Sapphire

2003'ün başlarında bir sunucu virüsü daha ortaya çıkıyor ve beklenmeyen saldırısı ile birçok önemli sisteme zarar veriyor. The Bank of America bankasının ATM sistemi çöküyor, Seattle'daki 911 hatları zarar görüyor ve Continental Havayolları birçok uçağı elektronik bilet problemleri yüzünden iptal etmek zorunda kalıyor. 

4. MyDoom

Virüsün bulaştığı bilgisayarlar arama motorlarına devamlı olarak arama isteği gönderdiklerinden Google gibi arama motorları zor durumda kalmış, bazıları ise çökmüş. 2004 yılında yayılan virüs her 12 e-postanın 1'inde bulunuyormuş. 

3. Sasser ve Netsky

17 yaşında bir Alman tarafından üretilen virüsler çoğu zaman olduğu gibi Windows'un bir açığını yakalamış. E-posta yolunu tercih etmeyen Sasser virüsü hedef olarak diğer bilgisayarları rastgele IP adresi arayarak buluyormuş. Bilgisayarın açma-kapama düğmesinin kapatmak için işe yaramamasını sağlıyor, böylece kullanıcıyı fişi çekmek zorunda bırakıyormuş. Netsky ise e-posta ve ağlar yoluyla çoğalmış. 

2. Leap-A/Oompa-A

Virüslerin çoğu Windows'u hedef alır. Apple'ın güvenliği, donanım ve yazılımı aynı anda kendisinin üretmesi ve böylece sistemi dışarıya kapalı hale getirmesinden kaynaklanır. Ayrıca Windows'lara virüs üretmek daha çok kullanıcıya virüs bulaştırmak demek olduğundan genelde bu yol tercih edilir diyebiliriz. Ancak 2006'da Mac işletim sistemi de virüs darbesi aldı. iChat sohbet programını kullanarak yayılan virüs, kullanıcının iletişim listesindekilere kendini kopyalayarak çoğaldı. Bu virüs büyük bir zarara yol açmadı ancak Mac'lerin de tamamen güvenli olmadığını gösterdi.

1. Storm Solucanı

Birçok farklı adı bulunan bu virüs 2006 yılında yayılmaya başladı. Truva atı olan virüsün bazı versiyonları, bulaştığı bilgisayarları virüsü yazan kişinin uzaktan kullanımına açıyor. E-posta yoluyla yayılan virüs, postaya tıklandığı an indiriliyor. Virüs 2008'de tekrar ortaya çıkmış. "Avrupa'daki fırtınada 230 kişi öldü" veya "Çin'de ölümcül deprem" gibi başlıklar ile gelen postalar bu virüsün yayılmasında yardımcı olmuş. 

336 - Dudakların Üstü: Yüzünüzün Birleştiği Yer

Cumartesi, Kasım 12, 2011 Gönderen Berna Arslan , yorum yok
Doğumdan önce bebeğin dudağının üst kısmı 3 ayrı parça halinde oluyor. Zamanla bu üç parça birleşerek dudaklarımız ile burnumuzun arasında yer alan ufak çukurcuğu oluşturuyor. Bu çukurcuğa "philtrum" deniyor ve birçok memelide bulunuyor. 

Eğer anne karnında bu birleşim doğru olarak gerçekleşmezse "tavşan dudak" diye bilinen rahatsızlık meydana geliyor.

Antik Yunan'da burası vücudun en erojen bölgelerinden biri olarak görülüyormuş. Kelimenin kökeni bile "philtron" kelimesine, Türkçe anlamıyla "aşk iksiri"ne dayanıyor. 

Bu bölgeye takılan piercing'lere ise Medusa piercing'i deniyormuş. Rahimde bebeğin yüzünün ve philtrum'un gelişimini aşağıdaki videodan izleyebilirsiniz.


11 Kasım, 2011

335 - 19 çocuklu Duggar Ailesi

Cuma, Kasım 11, 2011 Gönderen Berna Arslan , , , , 2 yorum
Jim Bob ve Michelle Duggar 1984 yılında evlendiler. 4 yıl sonra ilk çocuklarına sahip olmaya karar verdiler. Daha sonra Michelle korunmaya devam etti ama bu süre zarfında bir düşük geçirdi. Doğum kontrol hapı kullanırken küçük bir ihtimalle de olsa hamile kalınabileceğini ve hapın yan etkisi olarak düşük yaşanabileceğini öğrenen çift bundan sonra doğum kontrolünden vazgeçti ve bugüne kadar toplam 19 çocukları ve 2 torunları oldu. Michelle bugün 20. çocuğuna hamile. 


Oldukça dindar olan Duggar ailesi ABD'li. Kendilerine ait bir de reality show programları bulunuyor. Tüm çocukların isimleri 'J' harfi ile başlıyor. Aile bireyleri hakkında kısa kısa bilgilerin verildiği bir de web siteleri var. Her bireyin en sevdiği İncil bölümleri de bilgi olarak veriliyor. Anne-babanın yazdığı 3 adet de kitap bulunuyor. 

Bu kadar kişinin maddi olarak geçimini sağlamak da kolay olmasa gerek. Aile alışverişlerini genelde garaj satışlarından yapıyor ve ikinci el ürün kullanıyor. Çocuklar paranın değerini anlasınlar diye evde bir defteri banka hesabı gibi kullanıp çocukların (hatta 5 yaşındakilerin) sahip oldukları para miktarını kaydediyorlar. Çocuklara bazen yaptıkları işlere karşılık ufak paralar veriyorlar. Daha sonra örneğin bir çocuk marketten bir kavanoz turşu isterse onun ücretini çocuğun banka hesabından çıkarıyorlar. Her çocuk bankadaki parasını tam olarak biliyor. 

Sanırım çok çocuklu aileler ABD'nin özellikle kırsal kesimlerinde yaygın. Dindar ailelerin bir kısmı doğum kontrolüne karşı çıkıyor ve mümkün oldukça çocuk sahibi olmaya devam ediyor. Başka bir örneği de şu adreste görebilirsiniz. Kalabalık ailelerde büyümemiş kişiler için bu durum ne kadar ilginç ve belki de kabul edilemez görünse de, aileler cocukların hepsine maddi ve manevi olarak yetebiliyorsa sanırım ortada pek eleştirilebilecek bir durum yok.

03 Kasım, 2011

334 - Kurbağa Testi

Perşembe, Kasım 03, 2011 Gönderen Berna Arslan , yorum yok
Gebelik testlerinin tarihi oldukça geriye gidiyor. Eski Mısır ve Eski Yunan'da test denemeleri yapılmış. Eski Mısırlılar buğday ve arpa ile doldurulmuş çuvallara hamile olması muhtemel olan kadının idrarını döküp filizlenmeyi kontrol ediyorlarmış. Eğer filizlenme olursa, bu kadın gebe demekmiş.


1930'larda gebelik sırasında salgılanan hCG hormonunun plasenta tarafından salgılandığı keşfedilmiş. İlk zamanlarda bebek fare ve tavşanlar üzerinde yapılan testlerde, kadının idrarı hayvana enjekte ediliyor ve bir süre sonra hayvan öldürülüp yumurtalıkları kontrol ediliyormuş. Yani dünyaya bir çocuk gelecek mi öğrenmek için zavallı bir hayvan öldürülüyormuş. 

Neyse ki kurbağa testiyle bu vahşete bir son verilmiş. Bu yöntemde kurbağa hayatta kalıyor ve birden fazla test için kullanılabiliyormuş. Yine kadının idrarı kurbağaya enjekte ediliyor ve eğer kurbağa 24 saat içinde yumurtlarsa kadının hamile olduğu anlaşılıyor. hCG'nin direkt ölçümü 1959'da radyoimmün testinin icat edilmesi ile mümkün olmuş. 1970'lerde ise evde kullanılan testlerin yolu açılmış. 

333 - Unit 731

Perşembe, Kasım 03, 2011 Gönderen Berna Arslan , yorum yok
2. Çin-Japonya ve 2. Dünya Savaşı sırasında Japon ordusu, Unit 731 yani Birim 731 adı altında insanlar üzerinde acımasız deneylerin yürütüldüğü bir araştırma projesi geliştirmiş. Deneyler genellikle sivil veya asker Çinli ve Koreliler üzerinde yürütülmüş. Siviller arasında çocuklar, hamile kadınlar ve yaşlılar da yer almış. Burada görev alan bilimadamlarının çoğu ise maalesef daha sonra toplumda önemli yerlere gelmişler; siyaset, akademi, iş dünyası ve tıpta yer almışlar. 

Savaş suçlularına önce çeşitli hastalıklar bulaştırılıyor, daha sonra da anestezi verilmeden çeşitli organları alınıyormuş. 2007'de bu işlemi uygulayan doktorlardan biri "İlk denememde korkuyordum, ikincisinde çok daha kolaydı. Üçüncüsünde ise yapmaya istekliydim" demiş. Kan kaybını araştırmak için insanların kol veya bacakları alınıyor, hatta vücudun diğer tarafına bağlanıyormuş.

İnsan denekler, değişik uzaklıklara yerleştirilerek üzerlerinde silah denemesi yapılıyormuş. Bunun dışında insanların başaşağı asılarak ne zaman öleceklerine, damarlarına hava verilerek embolinin ne zaman oluşacağına bakıyor ve bunun gibi birçok korkunç deneyle merak ettikleri bilgiye ulaşmaya çalışıyorlarmış.

Bu deneyler, savaş ortamının ve ötekileştirmenin insanı ne kadar ürkütücü bir hale getirdiğine dair en iyi örneklerden biri. 

30 Ekim, 2011

332 - Deniz Camı

Pazar, Ekim 30, 2011 Gönderen Berna Arslan , , 2 yorum
Küçükken yaz tatillerinde favorim olan birkaç şey vardı; bol bol deniz dibine dalmak, denizden taş, bulabilirsem midye ve kıyıya vurmuş cam parçalarını toplamak. Genelde camgöbeği veya beyaz renklerde olan, kenarları başka maddelere sürtünerek keskinliğini kaybetmiş olan camları büyük hevesle biriktirirdim. Babam da kırılmış parfüm şişelerinin kıyıya vurduğu ile ilgili bir hikaye uydurmuştu, bu yüzden yaptığım iş daha da hoşuma gidiyordu.


Bir süre önce televizyonda bir programda gördüğüm kadarıyla bu işi ilerletip deniz camı koleksiyonculuğuna çeviren kişiler varmış. Kaliforniya, Meksika, Hawai, Porto Rico, İtalya, Avustralya, güney İspanya kıyıları deniz camları ile özellikle ünlüymüş. Bu camlar ile istenirse takılar veya dekoratif objeler de yapılabiliyor. En çok bulunan renkler mavi ve yeşil tonları ile kahverengi. Genelde şişe, kavanoz, tabak, bardak ve pencere parçaları cam parçalarını oluşturuyor. 

ABD'de Kuzey Amerika Deniz Camı Topluluğu adında bir grup bile var. İnsanın küçükken yapıp bıraktığı şeyleri yetişkinlerin yaptığını görmesi ilginç oluyor. Daha önce de taş boyamadan bahsetmiştim, buradan bakabilirsiniz. Herkese bol hobili günler...

27 Ekim, 2011

331 - Neden Evli Değilsin?

Perşembe, Ekim 27, 2011 Gönderen Berna Arslan , , 6 yorum
Huffington Post'ta Tracy McMillan isimli bir yazar "Neden Evli Değilsin?" diye bir yazı yazdı ve büyük bir tartışmaya yol açtı. 3 kere evlenip boşanmış olan yazar, kadınların neden evlenmek isteyip evlenemediklerine dair 6 neden belirlemiş. Bu nedenler kısaca şöyle:

1.  Kızgınsın:  Muhtemelen kızgın olduğunun farkında değilsin, zeki olduğunu düşünüyorsun. Hayatta karşılaştığın birçok şeye kızgınlık duyuyorsun. Erkekler ise kendilerine iyi davranan kadınları isterler.

2.  Yüzeyselsin:  İş koca seçmeye gelince önemli olan onun karakteridir. Sen ise erkeğin dış görünüşüne veya maddi durumuna önem veriyorsun. Bunlar ergen kız düşünceleri. Erkekler ergen kızlarla evlenmek istemez, çünkü onlar asla mutlu değildir.

3.  Hoppasın:  Senin için çok bir şey ifade etmeyen kişilerle cinsel ilişkide bulunuyorsun. İlişkilerden sonra salgıladığın oksitosin hormonu bir süre sonra seni birlikte olduğun kişiye bağlanmaya zorluyor. Sen yavaş yavaş bağlansan da karşındaki bu tip bir his beslemiyor. Daha seçici olmalısın.



4.  Yalancısın:  İyi ve hoş bir adamla tanışıyorsun ama seninle birlikte olmanı engelleyecek bir durumu var, mesela evli ya da şu anda bir ilişki için uygun olmadığını söylüyor. Ona evlenmeye hazır olduğunu söylesen senden kaçacağını biliyorsun. Bu yüzden onunla birlikte oluyor ama gerçek hislerini söylemiyorsun. 

5.  Bencilsin:  Kendin hakkında fazla düşünüyorsun. Dış görünüşün veya kariyerin senin için çok önemli. Bazen çok zengin bir adamla evlensen tüm sorunlarının çözüleceğini düşünüyorsun. Ancak iyi bir eş bütün günü kendi hakkında düşünerek geçirmez, evde yapılacak bir sürü iş vardır, özellikle de çocuklar doğduktan sonra.

6.  Kendine güvenin yok:  Kendinden daha iyisini arıyorsun: daha iyi görünen, daha iyi bir aileye sahip, daha iyi bir işe sahip birini. Bu yüzden asla hazır hissetmiyorsun.

Yazının özeti kısaca böyle. İlginç bir nokta ise bu yazının haklarının ABC kanalı tarafından senaryo için satın alınmış olması. İlk okuyuşta insanı sinirlendiren bir yazı gibi görünüyor. Ancak biraz düşününce özellikle bencilliğin bu çağın hastalığı olduğunu ve kendi etrafımda da birçok bencil kişi bulunduğunu anımsıyorum. Kendine güven sorununun da önemli olduğunu düşünüyorum. Hak verdiğim yerler olsa da bu yazı sadece kadın odaklı. Adeta erkekleri bir fabrikadan çıkmış tek tip insanlar gibi gösteriyor. Siz ne düşünüyorsunuz?


Dipnot: McMillan, Mad Men dizisinin senaristi.

330 - Dönüşüm Terapisi: Sözde Eşcinsellik Tedavisi

Perşembe, Ekim 27, 2011 Gönderen Berna Arslan , 9 yorum
Eşcinsel veya biseksüel kişilerin cinsel tercihlerini sadece karşı cinse yöneltmelerini sağlamak amacıyla "dönüşüm terapisi" adında bir yöntem geliştirilmiş. Özellikle ABD'de uygulanan ve tartışma başlatan bu yöntem, muhafazakar dinci gruplar tarafından destek görüyor.  

Eşcinsel - Eşcinsel değil

Peki ne yapılıyor bu "tedavide"? Ellere veya cinsel organlara elektrik verilmesi, erotik eşcinsel filmleri izletilirken mide bulantısı ve kusma yaratacak ilaçlar verilmesi gibi kulağa korkunç gelen yollara başvuruluyor. Psikoanalitik terapi ve dualardan da yardım alınıyor. 

Çocuğunuzun cinsel kimliğini şekillendirme
Geçmişte eşcinsellik birçok insan tarafından tedavi edilmesi gereken bir hastalık gibi görülüyordu. Dönüşüm terapisi, bu durumun bugün de böyle görülebileceğinin bir kanıtı. Sigmund Freud da eşcinselliğin bazı durumlarda hipnoz altında telkinle değişime uğrayabileceğini önesürmüş, yine de bunun eşcinsel hisleri yoketmekten ziyade heteroseksüel hisleri oluşturmak anlamına geldiğini ve bunun zor olduğunu belirtmiş.

Hıristiyan ve Eşcinsel -  Eşcinsel karşıtı terapi bana zarar verdi
Tedaviye gönüllü olan ve işe yaramadığını gören kimselerde depresyon ve intihara eğilim görülebiliyor. 2005 yılında Mark Benjamin isimli yazar eşcinsel olduğunu iddia ederek bir dönüşüm terapisine katılmış. Tedavide karşısına çıkan Hıristiyan terapist, eşcinselliğin tanrının planlarına karşı olduğunu, ama yine de eşcinsel olanların tanrının merhametine muhtaç olduğunu söylemiş. Kendileri de eşcinselleri 'tedavi etmeyi' merhametten yapıyorlarmış. Bana göre bir işkenceden farklı olmayan dönüşüm terapisi, elbette boş işlerin en sık uygulandığı ülke ABD'de ilgi görüyor.